Rosita Linda Reeberg, geboren te Amsterdam, dochter van een Nederlandse moeder en een Zuid-Amerikaanse vader. Een mix van verschillende culturen, wat mijn voorliefde voor het mengen van allerlei invloeden zou kunnen verklaren.
Amper kon ik lopen of ik tekende op alles, met alles wat ik te pakken kreeg.
Muren, meubels, niets was veilig. Op de kleuter- en lagere school was het voor mij feest wanneer ik op bijzondere dagen zoals voor de kerst en met Sint-Nicolaas het hele schoolbord mocht versieren met tekeningen.
Gedurende de lagere-schoolperiode knutselde ik al wat met klei; ik vond het geweldig, maar niemand kon het voor mij stoken, dus alles ging weer stuk.
De eerste jaren op het Cartesius-Lyceum trof ik het bijzonder met mijn tekenleraar die mij volkomen vrij liet en me stimuleerde om me uit te leven in de zeer grillige tekeningen die ik toen maakte. Thuis sloot ik mij hele weekeinden op in mijn zolderkamertje om te schilderen en te lezen. Al van jongs af aan was ik erg geboeid door de magische wereld van elfen en tovenaars. De boeken van Tolkien: "De Hobbit" en "In de ban van de ring" waren mijn lievelingsboeken. Ik las alles wat ik te pakken kon krijgen over esoterie, magie, sjamanisme, oude culturen, science fiction en over paranormale zaken. Stapels boeken verslond ik, en dat doe ik nog steeds.
Na het behalen van het diploma werkte ik een aantal jaren op kantoor, waar ik niet veel inspirerends aan vond, maar waar ik wél in 1978 mijn levenspartner ontmoette. Toen Frans wat werk van mij zag uit vroeger tijden, deed hij mij een schilderskist vol nieuwe olieverf cadeau, hopende dat ik de artistieke draad weer zou oppakken. Aanvankelijk wilde dit niet echt lukken. Veel onverwerkte emoties en innerlijke onzekerheid blokkeerden mij. Pas enige jaren daarna kreeg ik er weer veel plezier in en kwam er nieuwe inspiratie.
Een belangrijke stap nam ik in 1982 toen ik besloot lessen Keramische vormgeving te gaan volgen op het Centrum voor Kunstzinnige Vorming te Lelystad. Er ging een wereld voor mij open! Diverse technieken maakte ik mij daar eigen; ideëen had ik weer volop. Ik leerde daar ook draaien op de (toen nog) schopschijf. Magisch vond ik dat, 's nachts droomde ik dat ik alles draaide wat ik maar wilde. Nu is dat in werkelijkheid bepaald minder gemakkelijk... Er is véél oefening en doorzettingsvermogen voor nodig om goed te leren draaien. Dus kocht ik al snel zelf een schopschijf. Nu kon ik ook thuis aan het werk. Het boetseren bleek mij echt in de vingers te zitten, en ik hield mij in die tijd vooral bezig met het combineren van fijn boetseerwerk met gedraaide vormen.
In 1986 had ik mijn eerste expositie "Droombeelden" in CKV "De Kubus" in Lelystad. Naar aanleiding van deze expositie werd ik door galerie "De voetboog" in Amsterdam uitgenodigd om te exposeren.
Op het CKV werd ik vanaf 1987 werkzaam als gastdocente. Dit deed ik enige jaren met veel plezier. Omdat ik inmiddels moeder was geworden van onze twee zoons bleef er minder tijd over voor mijn eigen creativiteit. De meeste energie ging naar de kinderen en het lesgeven. In 1990 begon ik zelfstandig met het geven van een cursus "Keramische Vormgeving" en kon ik langzamerhand weer meer tijd vrijmaken voor mijn eigen werk. Dat deed ik totdat wij in 1994 door omstandigheden gedwongen werden om een flinke sprong in het diepe te wagen...
We kochten een groot, oud huis in Drenthe en doopten het "De Elfenstee". Hier ging ik fulltime aan het werk als zelfstandig ondernemer in mijn eenvrouwsbedrijf "Atelier 11". Dit huis was mij 10 jaar daarvoor al door een oude helderziende dame voorspeld. (Wat ik me pas realiseerde toen we er al een tijdje woonden). De eerste twee jaren waren spannend; een zware tijd waarin buitensporige eisen werden gesteld aan onze kracht en vertrouwen. Achteraf gezien heeft het allemaal zo moeten zijn, maar er zijn toen momenten geweest dat ik het wel eens somber in zag. Gelukkig waren er ook inspirerende vrienden die in ons geloofden en ons steunden.
Ook werden we dikwijls onverwacht door de voorzienigheid geholpen. Ik heb veel geleerd van die periode. Vertrouwen hebben in jezelf, in je talenten en intuïtie is een noodzaak als je wilt leren leven in plaats van óverleven. Met liefde datgene doen waarin je gelooft en waar je je werkelijk gelukkig bij voelt is niet altijd de gemakkelijkste keuze. Het vraagt soms grote offers, maar is uiteindelijk altijd de moeite waard omdat je alleen dan trouw blijft aan jezelf. Juist dankzij die moeilijke jaren ontdekte ik mijn ware kracht, en leerde die ook te gebruiken.
Onze Elfenstee is inmiddels een huisje weltevree. Een thuis, voor ons, voor de elfen en voor alle andere wezens die er binnen of buiten een plek hebben. Waar we, ieder op onze eigen manier vorm geven aan onze creatieve energie. Mijn werk vindt nieuwe eigenaren over de hele wereld. En "Atelier 11" is inmiddels omgedoopt in "Art from the Heart" omdat de manier waarop ik mij uitdruk zich nog steeds ontwikkelt, maar het werken "vanuit het hart" de altijd bindende factor blijft.
Rosita
